Zoriontsu egiten ez ninduen bizitza bat bizitzen ikusi nuen, zoriontsu egiten ez ninduen lan batekin eta benetan okerrago zihoazen egoera batean. Nire amaren heriotzarekin hasi zen dena, eta horrek pentsarazten zidan, eta badakit topikoa dirudiela, zer demontre egiten ari nintzen nire bizitzarekin. Pertsona bat 49 urterekin hiltzen denean, gauza asko hartzen dituzu kontuan. Horietako bat izan zen, animalia zalea nintzenez, nire bizitzan animaliarik ez nuela izan... Beraz, nire hiriko aterpe batean aritu nintzen boluntario, udal txakurtegian zehazki. Eta beno, orduan hasi nintzen txakurrekin eta katuekin harremanetan jartzen, hau da, betidanik sutsuen izan ditudan bi animaliak...
Boluntario aritu nintzen han boluntario lanean eta konturatu nintzen animaliak benetan maite nituela eta maitasuna elkarrekikoa zela. Txakurrak zein katuak ondo moldatzen ziren nirekin, eta pozik nengoen asteburuetan animalia hauekin nire denbora partekatzera joan ahal izateagatik. Boluntario izateak gauza asko dakartza... dena ez da arrosa, adinagatik, larru koloreagatik, baldintza medikoengatik... baztertzen eta baztertzen dituzten izaki zoragarriak ikusten dituzu. Abandonuaren errealitateak sakon markatu ninduen, eta, aldi berean, kasu zailetan arreta jartzen lagundu zidan, eta zehazki, baztertuenak, arriskutsuenak izan daitezkeen arrazako txakurrei (PPP). Benetan ez dira besteengandik oso desberdinak diren txakurrak, baina ospeak, nomenklaturak eta haien fisonomi itxura indartsuak diskriminazioa laguntzen dute. Horrek jokabideari buruz asko ikasi eta nire lanerako ezinbestekoa den kalitate bat lantzen ikasi nuen: PAZIENTZIA
Han egon eta gutxira iritsi zen Indar. Garai hartan ez zuen izenik, baina heldu bezain pronto ulertu nuen indarra emango zion izen bat behar zuela, eta horrek euskaraz INDAR esan nahi du, indarra. Indar egoera penagarrian zegoen, oso sarrai kezkagarria, zauriz beteta eta oso oso beldurtuta. Bere aurpegitik argi ikusten zen ez zuela bizitza erraza izan, eta, beraz, ez zuen gizarteratzeko gogo handirik. Beraz, oso pazientziaz eseri nintzen berarekin eta pixkanaka-pixkanaka niregana hurbildu zen eta konfiantza hartu genuen. Albaitariarengana eramatea proposatu nion, non ederki portatu zen eta txakur gozo eta maitagarria zelako zantzuak ematen hasi zen. Indarren sendatze prozesuak luzaro iraun zuen, egunero egiten nuen denbora bainu bat emateko zauri haiek sendatzeko eta bere skabiaren tratamendua emateko. Arriskutsua izan zitekeen txakurra izateak ez zuen lagundu inguruneko beste jendea beragana oso hurbiltzen eta beno... Ezin nuen beregandik bereizi.
Denborarekin, Indar suspertu egin zen eta, aurreikuspen guztien aurka, adoptatzaile bat agertu zen txakurtegian. Sentimendu gazi-gozo batzuk izan nituen, noski poztu nintzelako berarekin baina noski jada ez nintzen ikusi edo berarekin egongo eta egia da momentu horretan txakurrarekin maiteminduta nengoela. Niri ere gertatu zitzaidan mutila, oso gaztea, ez zirudiela prestatuta lan asko behar zuen txakur baterako, egia esan... eta ez nengoen oker. Adopzioa izugarri gaizki joan zen. Indarrek eta familiako beste txakur batek borroka bat izan zuten arte, eta Indarrek beste txakurra akabatu zuen. Librara itzuli zen eta noski sakrifizioaren zigorra erabaki zen... guztiontzat txakur hiltzailea zen. Zorionez, lankide boluntario batek esan zidan, eta PPP lizentzia zuen lagun bati esker, (eskerrik asko, Laura) ez nuenez, Indar erreskatatu eta heriotza ziurtik salbatu ahal izan nuen. Boluntario nintzen elkarte berak esan zuen horrelako txakur batentzako onena sakrifizioa zela, kiloan nire erabakia damutuko nintzela esan zidaten...
Bizitzako gauzak, Indar jarri dudan egoitza, nire etxean ezin zelako egon, oraintxe zuzentzen dudan bera da. Denborarekin nire bizitza egin nuen, nire txakurrarekin bizitzera joan nintzen eta txakur hezitzaile titulua lortzeko ikasten hasi nintzen. Erronka handia zen Indar, baina erakutsi zidan pazientziarekin eta lanarekin ia ezer ezinezkoa dela. Eta behin lortuta, txakurren heziketaren mundu honetan mugitzen hasita, patuaren aukera, egoitza hau alokairuan jarri zen eta aukera aprobetxatu nuen. Profesionalki horretara dedikatu ahal izateak bizitza aldatu zidan, eta hala, txakurren heziketaz gain, txakurren zaintzara eta, geroago, txakur eta felinoen elikadurara dedikatu ginen gure marka propioarekin, zeina, noski, INDAR deitzen duguna.
Denbora pixka bat lehenago, Indar eta biok elkarrekin antolatzen hasi ginen., zailtasunetan zeuden beste animaliak erreskatatzen eta haien etxeak bilatzen hasi ginen. Txakur-zentroa izateak asko lagundu digu eta animalien babesera erabat dedikatu ezin badugu ere, gure pasioetako bat da, eta hemendik animalia askori lagundu ahal izatea espero dugu.
Nire "karmiko" bikotea duela 3 urte zendu zen, baina bere izena, bere izpiritua eta bere irudia beti izango naute lagun.
Bai, asmatu duzue, berak ematen dio izena proiektu honi eta logoaren irudiko txakurra bera da, nire INDAR.
Ibilaldi bat geratzen zaigu, txikia.
INDARTXU KANINO ZENTROA eta animalientzako DENDA
💚 Zure maskoten denda izan nahi dugu
👋 jarraitu gaitzazu instagramen
📱 Galderak eta eskaerak: 645 73 74 05
Euskara 
Español